Ik schilder vaak mensfiguren die als een transparante verfvlek de vorm aannemen van de muur- of bodemachtige ondergrond van zand, papier, karton of andere materialen. De figuur zit er dan in, zoals een schaduw zich voegt naar iedere ondergrond. Het zelf volledig opgenomen zijn in het landschap is een bijzondere gewaarwording. Het is mij een paar keer gebeurd dat je volkomen alleen staat in een woeste, ongetemde natuur. In Nederland is dat haast niet mogelijk, daar is de natuur hier te vriendelijk voor. Een beetje in de buurt komt het strand op een mensloze dag, alleen land, water en lucht. Het gevoel is moeilijk precies te omschrijven.Lees meer …