Ik heb een voorliefde voor simpele werktuigen; de hamer, het mes, ( ik tik dit stukje ook met een verbonden vinger ). Het mooie van de hamer is zijn helderheid. Iedereen doorziet het principe en iedereen kan er wel eentje maken Ik heb een hele collectie hamers; van stenen hamers en houten hamers, tot scheepmakerklinkhamers. Het zijn verlengstukken van het lichaam; met een vuisthamer kan je een effectievere mep geven dan met alleen de vuist. Vroeger hoorden de hamer en het mes of de bijl zozeer bij een persoon dat hij ermee werd begraven. Als we vandaag onze apparaten mee het graf in zouden nemen zou van Gent en Loos een uitvaartonderneming worden. Maar nou heb ik er een lichaamsdeel bij gekregen waar ik moeilijk mee uit de voeten kan. Mijn personal computer. Ik ben in een strijd gewikkeld om het leiderschap. Voorlopig is het apparaat de baas. Het heeft een hooghartige, stoïcijnse inborst. Schreeuwen helpt niet. Maar na een uurtje van pogingen het ding te onderwerpen tot werktuig mag ik op de fiets naar het atelier om met een houtje te tekenen in het zand.