Nu even iets anders. Het schijnt in ons brein te barsten van stofjes, die ons allerlei dingen laten overkomen. Rob Oudkerk werd door zo’n stofje naar de hoeren gestuurd en psychiater Oliver Sachs liet mensen, die al dertig jaar sliepen, door een stofje (L-dopa) weer herrijzen. Nu heeft ieder van ons elke dag ook stofjes nodig om in slaap te komen. Klaas Vaak heeft een heel arsenaal aan slaapzand dat hij rond strooit. In “Trouw” las ik een artikel dat ging over het schemergebied tussen wakker zijn en in slaap vallen. Voor het eerst zag ik een verschijnsel beschreven dat mij in mijn leven een aantal keer is overkomen, maar dat niemand van mijn vrienden en kennissen bekend voorkomt. Het blijkt ook een naam te hebben; een hypnagogische hallucinatie. Ik lig in bed, of lig te dommelen in een stoel op het atelier en kan me onmogelijk verroeren. Ik zie mezelf liggen, maar mijn spieren gehoorzamen niet meer. Daarbij komt een zeer sterke gewaarwording van een aanwezigheid van iets of iemand, ik hoor stemmen of voetstappen en geluiden. In pure paniek probeer ik in beweging te komen, maar mijn lijf is bevroren. Badend in het zweet vecht ik me wakker. De eerste keer was ik denk ik een jaar of twaalf. Ik lag verlamd in een soort hol. Weer was er dat overweldigende gevoel van een aanwezigheid. Door de opening van het hol voelde ik een heel zacht windje over mij heen waaien. Zeer geëmotioneerd werd ik wakker met het gevoel dat ik god ontmoet had. In latere gevallen nam de paniek wat af en bleek de aanwezigheid te bestaan uit goed volk. Tijdens een nachtelijke busrit in Zuid-Amerika bijvoorbeeld leunde ik met mijn hoofd tegen de stoel voor mij, weer was er die versteende houding en het gevoel dat er iemand het gangpad afliep en naast me kwam zitten, het was mijn vriendin, die in werkelijkheid in Nederland zat. In het krantenartikel werd beschreven dat in andere gevallen het gevoel van die aanwezigheid veel boosaardiger werd ervaren: ”… De gewone sterveling wil zeker niet bezocht worden door hypnagogische fantasieën die optreden bij een lijder aan slaapverlamming. In bijna wakkere maar verlamde staat, ziet zo’n gekwelde hoe zijn geest uittreedt en op excursie door de kamer gaat, voelt hij hoe een demon hem dreigt te vermorzelen of een buitenaards wezen hem komt halen. Het moet zeer beangstigend zijn en komt redelijk vaak voor…”. Komt redelijk vaak voor!! Ik ben benieuwd naar de ervaringen van anderen. Opvallend is de ervaring dat het realiteit is en geen droom. Al sinds mensen verhalen vertellen wordt de mens in de “twilight zone” bezocht door allerlei gespuis of heiligen en wellicht moet de oorzaak daarvan dus gezocht worden bij een verdwaald stofje van Klaas Vaak en een half weggesukkeld brein.